TESTEMUÑAS ASEGURARON QUE NON EXISTIRON AS AGRESIÓNS
O POLICÍA LESIONADO NON PUIDO ACREDITAR QUE FORA AGREDIDO POR NINGÚN DOS ACUSADOS
Dende Esquerda Unida de Ponteareas queremos manifestar a nosa repulsa ás condenas interpostas a dous veciños do concello polos feitos acontecidos en marzo de 2013 cando se produciu un alboroto entre a veciñanza que tentaba acceder ao Pleno e a policía local.
Un destes veciños foi acusado de producirlle lesións a un policía, polo que foi condenado a pagarlle unha indemnización de 1.550€ e a unha multa de 2.400€ e o outro a nove meses de cadea, por unha suposta agresión a outro axente.
O feito é que, en ambos xuízos, testemuñas presenciais declararon que en ningún momento existiron tales agresións, se non que as lesións producidas ao policía foron resultado da súa caída no momento de producirse o desorden entre a policía e a multitude, máis non produto de ningunha agresión directa por parte de ningún dos acusados.
Os que declararon no xuízo que estas agresións si se produciron non foron outros que os propios policías que estaban alí nese momento e que, por outra banda, hai que lembrar que son subordinados xerárquicos do policía lesionado.
Atopámonos aquí ante unha das consecuencias da “Lei Orgánica de Protección da Seguridade Cidadá” aprobada polo PP, popularmente chamada “Lei Mordaza”. No artigo 52 desta lei, establécese que as declaracións dos axentes da autoridade constituirán base suficiente para adoptar a resolución que proceda. É dicir, que as declaracións da policía son suficientes, sen necesidade de proba e aínda que haxa testemuños contrarios, para que un xuíz emita unha sentenza condenatoria.
Ao mesmo tempo, tamén queremos manifestar a nosa sorpresa e indignación polo feito de que fora a acusación particular, é dicir, o Concello de Ponteareas, quen solicitara a condena de cadea para un dos acusados cando a propia fiscalía non o considerou.
Por todo iso, dende Esquerda Unida de Ponteareas manifestamos o noso total rexeitamento a estas condenas e o noso máis absoluto rexeitamento da chamada Lei Mordaza por ser un procedemento administrativo que legaliza a criminalización e persecución das mobilizacións e crea un instrumento gubernamental, para imposibilitar dereitos democráticos básicos como a liberdade de expresión e de manifestación que recolle a constitución como dereitos fundamentais. Que supón un claro retroceso social, un anacronismo constitucional, un rancio concepto de orde pública e un claro atentado contra dereitos e liberdades democráticos, que son perseguidos en procedementos sancionadores que pretenden impedir a protesta, a crítica e a demostración cívica de desacordo político.